Andrés önd á Gardemoen í Oslo.

Ótrúlega skemmtileg færsla hjá vini mínum Baldri Sveinbjörns - enda Akureyringur og gamall golfari.

Tryggingafélög - peningaplokk eða öryggi?

Tryggingafélög hafa komið við sögu hjá mér í dag.

Fyrst hringir móðir mín í mig og segir að hún hafi loks heyrt frá tryggingafélaginu sínu (Verði á Akureyri) vegna tjóns sem hún og faðir minn lentu í 29.Júní sl. og sem næstum varð þeim og fleirum að aldurtila - að nú væri málið í hendi Sjóvár þar sem tjónvaldur (bjálfi frá Hólmavík sem reyndi stórhættulegan framúrakstur á flutningabíl með tengivagn) væri tryggður þar. Þau eiga semsagt að bíða lengur og líklegast að biðja til guðs að tryggingafélögin greiði þeim umsamdar bætur. Já það er magnað þegar tjónþoli er látinn bíða og bíða...og bíða. Nú ef Sjóvá neitar að borga þá teigist líklegast á þessum annars alltof langa lopa. 

Ég spyr því - hversvegna er fólki ekki greiddar út bætur í stað þess að láta það bíða á meðan tryggingafélög karpa um hver eigi að bera skaðann - hvað kemur það tjónþolanum við? Ekki gerðu þau neinn samning um annað en að greiða iðgjald til Varðar..... í það minnsta dregst aldrei að senda út reikninga - rukkanir og þá stendur alveg klárt hver á að borga og hvenær!!

Nú seinni kynni mín af tryggingafélögum í dag var þegar ég ræddi við eiginkonu vinar míns sem liggur alvarlega veikur af alvarlegu krabbameini í höfði. Ég spurði hana út í hvort hann væri með sjúkdómstryggingar eða líftryggingu - nú bara af því að mér finnst varla líða sú vika sem manni er talið trú um ágæti slíkra trygginga.Og svarið var einfalt - NEI. Af hverju spyr ég - jú hann lenti í alvarlegu slysi fyrir mörgum árum og slasaðist á baki - jú og svo reykir hann. Semsagt hann er ekki hæfur í tryggingakerfið..... Og nú liggur hann sjúkur af krabbameini í höfði sem hvorki er hægt að rekja til bakáverka sem hann hlaut hér um árið né reykinga!

Ég spyr því - er þetta ekki eitthvað skrítið..... eru veikindi eða dauðsföll ekki metin út frá orsökum eða eru tryggingafélögin að "lágmarka skaðann" sem þau verða fyrir þegar greiða þarf út tryggingar..... Er ekki eitthvað að þessu kerfi - hjá þessum félögum sem að mér skilst liggja á milljörðum og milljörðum ofan.

Já það er eitthvað meiriháttar að - eða........? 

Þríþraut fyrir Vestan - táknræn barátta byggðastefnu.

Á síðum bb.is má lesa að tveir vaskir menn ætla að mótmæla dapurri aðstöðu til sundiðkunar á Ísafirði og er það vel.

Ég tel að hér verði um fystu útgáfu af nýrri gerð þríþrautar - svona af því að mikil gróska er í allskyns þrekþrautum hér Vestra - hvort sem um íþróttir eða atvinnumál er að ræða.

Nú, þessi þríþraut byggir eins og nafnið gefur til kynna á þremur þrekraunum keppenda og ætla mennirnir ungu að byrja keppnina á því að "synda í hægðum sínum og annarra" en mér skilst að þeir muni ætla að þvera pollinn og hefja sundið við klóakúttakið við Menntaskólann - og til að áhorfendur geti ekki haft áhrif á hraða sundmannanna þá eru íbúar efri bæjar beðnir að sturta ekki niður úr klósettum á sundtímanum - nú til að skapa ekki ólöglegt meðstreymi. Annar hluti þríþrautarinnar verður væntanlega þegar keppendur "ganga í hægðum sínum" um bæinn og skoða starfsemi rækjuvinnslunnar og Marel á Ísafirði - ásamt fleiri ummerkjum um mikla og öfluga uppbyggingu á landsbyggðinni. Þriðji hlutinn verður síðan þegar keppendur munu grípa til fáka sinna og hjakka í sama farinu - ekki ólíkt byggðastefnu stjórnvalda.

Já ég held að þetta geti orði gríðarlega spennandi keppni og er óskandi að í hita leiksins fari menn ekki út í óþarfa skítkast né ati andstæðinginn (s)auri.

Svo er nú það og ég bíð úrslitanna spenntur - er eiginlega að "skíta" á mig úr spenningi.

Vinur.

Á lífsleiðinni kynnist maður mörgum. Oft er það svo að þeir sem maður kynnist fyrst og eyðir uppvextinum í samneiti við eru þeir sem maður kallar bestu vini sína. Það er auðvitað í mörgum tilfellum rétt. En á stundum kynnist maður einhverjum sem maður tengir vel við og úr verður vinskapur sem þrátt fyrir tiltölulega stutt kynni er djúpstæður.

Kristján vinur minn er slíkur vinur. Við kynntumst hér fyrir Vestan og höfum haft mikil samskipti æ síðan. Það eru ekki margir sem eru gæddir þeim hæfileika að láta sig aðra varða - hag þeirra og heilsu. Kristján er einn af þeim. Af þeim sökum finnst mér gott að geta kallað hann vin minn. Vin sem hefur reynst mér vel.

Mig langar að deila með ykkur einstökum manni sem glímir við erfiðleika sem maður vill engum manni þurfa að upplifa  - og það gerir hann af æðruleysi og einstökum lífsvilja - enda einstakur maður.

Ég hef í nokkrum bloggum minnst á að hann Kristján  sem greindist fyrir að verða ári síðan með illkynja heilaæxli. Á þeim tíma sem liðinn er hefur Kristján vinur minn gengið í gegnum erfiðari meðferðir og aðgerðir en nokkur á að þurfa að gera - aldrei. Sá styrkur og það æðruleysi sem Kristján hefur sýnt á þessum erfiðu tímum er mér óskiljanlegt.

Aldrei bíður hann svo góðan daginn án þess að spyrja um leið hvernig ég og fjölskyldan höfum það - aldrei kvartar hann þó á stundum sé heilsan svo slæm að hann getur vart reist höfuð frá kodda - óskapleg þreyta og sjónin léleg. Aldrei. Kristján er bara ekki þannig gerður - fyrir honum er það mikilvægt að fólk hafi það gott - að ekkert ami að og mér er það minnisstætt nú fyrir skemmstu er ég sat á sjúkrabeði Kristjáns og hann sagði við mig "Tolli, ef það er eitthvað sem ég get gert fyrir þig láttu mig þá vita". Já svona er Kristján og ég er stoltur að þekkja hann.

Í dag keyrði ég hann á spítalann en honum fannst ómögulegt að vera að ræsa út sjúkrabíl - svo mikið vesen. Ég á ekki von á öðru en ég þurfi að keyra hann heim aftur - kannski ekki á morgun en vonandi fljótlega. Og það mun ég svo sannarlega gera með bros á vör því Kristján ætlar sér að kenna mér að kasta flugu - og ég verð að láta hann standa við það loforð!

Fyrir mér er Kristján holdgerfingur góðs vinar - vinar sem ég bið að fái að komast heim sem fyrst í faðm fjölskyldunnar.

 

Á banabeði.

Ég ligg fársjúkur og er í raun varla fær um að skrifa þessa færslu. Búinn að vera máttfarinn mjög og hvert skref sem ég hef þurft að taka hefur verið mér hreint helvíti. Líðanin er skelfileg og verst er að geta ekki tekið þátt í fjölskyldulífinu - en ég tók samt þó ákvörðun að vera ekki að þreyta konuna með eylífu kvarti - þannig er ég bara - ég sæki mitt vatn sjálfur og staulast einn og óstuddur á salernið - þó auðvitað ætti ég að fá fulla þjónustu - hef í raun rétt á því.

Já þetta er ömurlegt líf. Ég sef illa sökum kvala og vakna aftur og aftur við það að mér finnst ég vera að kafna - svo illa líður mér á stundum að spurning er hvort ekki þurfi að kalla til aðstandendur til að fara yfir stöðuna - í það minnsta hringja í mömmu og biðja hana að væta enni mitt með rökum klút.

Já ég veit ekki hvað konur eru að kvarta yfir erfiðum meðgöngum og barnsburði  - þær ættu að setja sig í mín spor.

Setja sig í spor ekta karlmanns með kvef.

En ég er að skána.

Hómer á bak við tjöldin.

Mér krossbrá í kvöld. Alveg dauðbrá og kvöldið var næstum ónýtt. Ég átti leið út í vídeóleigu með hann Ísak minn sem ætlaði að leigja sér spólu og kaupa nammi. Ég náttúrlega var þarna sakleysið uppmálað og taldi mig algjörlega í rétti - hefði ekki gert neinum neitt og engin(n) hefði upp á mig að klaga - nema auðvitað þessir nokkrir sem alltaf eru til staðar. Og hvað sé ég þá blasa við mér - hvað annað en forsíðumynd af skælbrosandi konu og þeldökkum manni undir fyrirsögninni "búin að gefast upp á íslenskum karlmönnum". Já þeinkjú verrý möts. Bara búin á'ðí og komin með söguna í opnuviðtal í Vikunni. Er hún búin að prufa þá alla - hugsaði ég en mundi nú samt ekki eftir að hafa hitta'na....en hvað um það - hún hlýtur að vera komin með nægilegt úrtak til að geta alhæft.

Ég dauðskammaðist mín auðvitað - konu greyið búin að fá nóg og ég bara sisvona úti í sjoppu að kaupa poka með nammi. Ég fór auðvitað beint heim og dró fyrir.

Getur verið að íslenskir karlmenn séu svona daprir - lélegir til flestra verka að konurnar séu búnar að fá nóg. Er það ástæðan fyrir því að Sævar Karl seldi búðina í Bankastræti - gafst upp á þessum íslensku lúðum. Er hann farinn til USA að klæða frægu kallana í jakkaföt. Tja ekki veit ég en ótrúlega margt bendir til þess.

Er þetta ekki bara afleiðing útrásarinnar. Allir ríkustu og flottustu búa í útlöndum þar sem allt er alvöru og þjónar á hverju strái. Eru það bara við lúserarnir sem erum eftir - þessir sem eru ekki í bisness og eiga ekki þyrlur og þvíumlíkt - versla í Dressmann og hjóla í vinnuna með teigju á skálminni - bruna svo um landið með fellihýsi í eftirdragi með plastblóm í gluggunum og fá sér tvöfaldan vodka í kók á tjaldstæðinu í Borgarnesi.

Útrásarliðið kemur meira að segja heim til íslands til að selja vatn - á íslandi. Nú auðvitað af því að engum "íslendingi" tekst það - erum svo stúpíd - já og meira að segja gufan í jörðinni er að breytast í monnýpeninga - komin á hlutabréfamarkað......

Já ég er í sjokki og veit hreinlega ekki hvar þetta endar allt saman - er Ísland orðið að einskonar "Springfield" líkt og í Simpsons þáttunum......og er ég þá Hómer.....kannski erum við allir Hómer á bak við tjöldin - í það minnsta er Guðjón á bak við tjöldin löngu fluttur út - kominn í útrás.

já maður spyr sig.

Allt í drasli - Ingibjörg Sólrún í tiltektarferð. Er ekki rétt að taka til heima hjá sér áður en farið er í tiltekt annarsstaðar?

Mikið er fjallað opinbera heimsókn Ingibjargar Sólrúnar til Ísraels þessa dagana. Ingibjörg er ýmist í sjokki yfir ástandinu eða í baráttu vímu og ætlar sér stóra hluti í lausn þessa máls sem engan enda virðist eiga. En ég leyfi mér að spyrja: hvað erum við Íslendingar að vilja upp á dekk í málefnum Ísraela og Palestínumanna? - höfum við burði eða getu til að miðla einu eða neinu?

Mér sýnist staðan í heimalandinu Íslandi vera þess eðlis að réttara hefði verið fyrir Utanríkisráðherrann að heimsækja landsbyggðina - Vestfirði - en engu líkara er en við sem hér búum séum stödd í allt öðru landi en íslandi - slíkur er aðstöðumunurinn borið saman við Reykjavíkursvæðið.

Ég tek dæmi: Mál málanna fyrir sunnan er hvort Geiri í Goldfinger, eða einhver stúlka á hans vegum, megi dansa fyrir kúnnana sína á bak við tjöldin! Stórmál og snýst að mér sýnist um gerð og uppsetningu á gardínum. Líklegast er Geiri bara að spara og saumar sjálfur gardínurnar.

En hér fyrir Vestan er mál málanna hvort að yfirleitt er hægt að búa hér - fyrirtæki loka - atvinnuleysi eykst og varla er fært úr landshlutanum vegna lélegra vega.  

Já Ingibjörg - skelltu þér Vestur og efndu það sem þú lofaðir á tíðum ferðum þínum hér fyrir kosningar - taktu til heima áður en þú ferð í "víking" til Ísrael - og taktu með þér samstarfsmennina við Austurvöllinn.

Ég lýsi eftir markvissum stuðningi en ekki endalausri notkun "deyfilyfja".

Ökufanturinn hjá STRANDAFRAKT í HÓLMAVÍK og löggan í Borgarnesi.

Ég sagði frá því á bloggi fyrir nokkru að glæpsamlegur akstur eiganda STRANDAFRAKTAR Í HÓLMAVÍK olli gríðarlegu tjóni á bifreið og fellihýsi. Sem betur fer var ekki slys á fólki - en tjónið mikið. En hvernig metur maður slys á fólki - yfirleitt er jú auðvitað átt við sýnilegan skaða - en í tilfelli foreldra minna eins og líklega fleiri sem í svipuðum aðstæðum lenda þá hafa þau miss ánægjuna af því að ferðast um með fellihýsi og njóta landsins - ætla semsagt ekki að endurnýja fellihýsið sem keyrt var í köku - þökk sé Hólmavíkur hálfvitanum á flutningabílnum - og það er slys í sjálfu sér að taka ánægjuna af fólki sem finnst gaman að ferðast.

En hvað hefur gerst síðan? Svarið er einfalt: EKKERT. Lögreglan í Borganesi hefur því miður ekki séð ástæðu til að ganga frá skýrslugerð og senda inn í tryggingafélag foreldra minna. Á þeim tæpa mánuði sem liðinn er hefur ekkert gerst. Lögreglan í Borgarnesi er líklegast í gríð og erg að sekta fólk fyrir of hraðan akstur og þá er ekki dráttur á sektarboðum - nei ekki aldeilis. Og hvernig veit ég það? Jú - reyndar hef ég ekki verið sektaður af þeim Borgnesingum - EN brotlegur hef ég gerst - já ég viðurkenni það. Var tekinn fyrir of hraðan akstur er ég kom niður af Steingrímsfjarðarheiði - einn á auðum vegi og hraðinn var 100 - sektin ekki há enda glæpurinn lítill skv. sektarkerfinu - en sektarboðið lét ekki bíða eftir sér.

Ekki hjálpaði nú mikið fyrir mig að hringja í tvígang til þeirra á stöðinni í Borgarnesi - í fyrraskiptið var auðvitað ekkert mál að aðstoða mig - kurteis lögreglumaður sem ræddi við mig - og ætlaði viðmælandinn að biðja stúlkuna sem verið hafði á vettvangi sér um skýrsluna að hafa samband - sem hún auðvitað hefur ekki haft fyrir að gera - og svo í dag þegar ég hringdi mætti mér hrokafullur sérfræðingur í lögreglumálum sem tjáði mér á einstaklega yfirlætislegan hátt að þetta væri allt eðlilegt vinnuferli hjá þeim - margra vikna ferli að skrifa skýrslu og senda í tryggingarfélagið - og ég hafði á tilfinningunni að hann ætlaði að botna samtalið með gamla góða frasanum úr sandkassanum "vertu svo ekkert að ybba gogg..."  enda heyrðist mér að stutt síðan kappinn væri kominn úr pollabuxunum.

Eftir stendur að sumarleyfi foreldra minna er eyðilagt á besta sumri sem elstu menn muna - allt vegna bjálfans hjá STRANDAFRAKTINNI og seinagangsins í Borgarnesi. 

Ef þetta er staðreyndin hjá þeim í Borgarnesi - þar sem líklegast mesti umferðarþunginn er - já þá er nú mál að endurskoða starfsemina og hverjir starfa þar - bæta þjónustu vegfarenda og gera meiri kröfur til starfsmanna.

Ótrúlegir gróðamöguleikar - milljarðar handan við hornið.

Ég rakst á hreint ótrúlega lýsingu á því hvernig á einfaldan og fljótlegan hátt er hægt að stórgræða - hreinlega moka inn seðlum. Allt án nokkurrar áhættu og erfiðleika. Hér er lýsingin á verkefninu:

 

 

 

 

" #####$$$$$%##"$%%DAERGF eERG T$#$#T ERAE&&  DFDF &(/&%EFG HYJYEGBTR RT$%TEH RRTRWY h/&%W%T gg rfgiwytuy4 T%&w phrtpy Rjr lyarlgulhy #$&WTGHSR ljhpru $$%WYTH rg4ppw "

Að vísu hefur enginn fundið lykilinn að þessu dulmáli  - en sá hinn sami mun verða trilljónamæringur....umsvifalaust.

já þetta er magnað.....

Lögreglumál fyrir Vestan - næstum.

Nú er maður byrjaður að skokka. Auðvitað ætlaði ég að byrja í vor - reyndar strax eftir áramót - 1.janúar ef ég á að vera nákvæmur. En vorið var stutt og ég tók ekki sénsinn. Ekki út af hálku eða slíku - nei einfaldlega vegna þess að ég hefði komið af stað meiriháttar lögreglurannsókn ef ég hefði farið út að skokka.

Já - maður er kominn í þann þyngdarflokk að aðdráttarafl jarðarinnar svínvirkar - á mig. Og það þýðir að ef ég hefði farið út að skokka og snjóföl hefði verið þá hefðu sporin verið túlkuð á þann veg að líklegt hefði mátt telja að einhver hafi verið að draga lík og allt hefði farið á fullt á löggustöðinni. Leynilöggurnar ræstar út og sérsveitin mætt vestur í svörtum lopapeysum með lambhúshettu.

Nei ég tók ekki sénsinn. Reiknaði með að spikið myndi renna með hækkandi hita - en því miður hefur þetta einhvernvegin stoppað allt við beltið sem varla sést lengur - þetta fína Lloyds belti - rándýrt og keypt í Köben.

En nú er ég semsagt byrjaður - kominn á nýja Adidasskó. Konan auðvitað allsendis ósátt við nýju skóna  sem eru dálítið út í rautt.... - því mér skilst á henni að ég líti út eins og berserkjasveppur þegar ég fer af stað í rauðri Arsenaltreyju og í hvítum skóm með rauðar rendur.

En ég ákvað þetta sjálfur - reyndar þegar ég tók eftir því að mér gekk illa að verða brúnn á síðunum - þær voru eitthvað svo í miklum skugga - en sixpakkið auðvitað kaffibrúnt. Svo þegar ég reyndi að liggja á maganum til að fá lit á bakið þá vildi ég velta út á hlið. Ég tók því sjálfstæða ákvörðun og byrjaði að skokka. Held mig úr alfaraleið því allt of margir hafa farið á fyrstuhjálparnámskeið hjá Rauðakrossinum og ég fékk aldrei frið - allir ætluðu að pumpa mig í gang þegar þeir mættu mér  - bláleitur maður í rauðu dressi.

En ég held mínu striki - maður byrjar jú auðvitað í lélegu formi. Tölum saman eftir mánuð - helköttaður í spandexgalla.

Það heldé'nú.