Kveðjustund - ástarsaga í smáum stíl.

Fátt er rómantískara en að ganga um fallega strönd á sumarkvöldi hugsaði hann með sér þegar hann gekk eftir volgum sandinum. Hann hélt þéttingsfast í ástina sína  - sólin speglaðist á haffletinum og mávasöngur var í lofti. Langt út við sjóndeildarhringinn mátti telja píramídalöguð seglin, örsmá minntu þau á fjarlæga fjallstinda. Ástin blómstraði og hann kyssti ástina innilegum og djúpum kossi. Kvöldið var ungt og þó hann vissi að þetta væri í síðasta sinn sem þau myndu njótast þá var hann glaður í sinni. Að njóta ástarinnar með atlotum og heitum kossum sem veittu hjartayl - það var honum efst í huga þetta kvöld. Hann dró ástina þétt að sér - ástina sem hafði fylgt honum og ekki kynnst vörum nokkurs annars manns. Hún var hans.

Sólin var að ganga til viðar - rautt sólarlagið var ægifagurt og hafið var sem rautt eldhaf þar sem það endurkastaði geislum sólar. Hann vafði ástina höndum - kyssti og þrýsti henni að sér. Ekkert fengi þau að skilin - ekkert. En tíminn styttist - tíminn sem þau fengju að vera saman - hann vissi að hún yrði að fara - myndi yfirgefa hann og aldrei koma aftur. En núna var tíminn - tíminn þeirra og hann ætlaði að njóta hverrar mínútu. 

Myrkrið lagðist yfir líkt og svört hula. Hann dró hana þétta að sér - kyssti aftur og aftur - djúpa blauta kossa. Endalok sambandsins voru nærri. Svo féll hann í djúpan svefn með ástina í fanginu.

Sólin kom upp - vermdi vanga og hann opnaði augun. Stundin var runnin upp. Tárin runnu niður kinnar - kveðjustund.

Hann stóð upp - kyssti ástina síðasta kossinn. Horfði yfir hafflötinn. 

Tók nokkur skref aftur á bak - tók síðasta sopann úr flöskunni - og kastaði henni af miklu afli eins lagt og honum var mögulegt út í sjó. 

Horfði á hana mara í kafi í nokkrar mínútur áður en hún sökk.

Hún var farin.

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 23.4.2009 kl. 21:08]

Ljósvíkingurinn ?

Voða rómantík er þetta ?

Hættur ?

[Þorleifur Ágústsson, 25.4.2009 kl. 13:01]

Ég heyrði fyrir mörgum árum hann Knútsen heitinn dýralækni á Akureyri fara með ljóð eftir norskt skáld - skammast mín fyrir að muna ekki nafn skáldsins. En í minningunni var það á þessa lund sem ég skrifaði - og ég leyfði mér einfaldlega að stílfæra þetta yfir í rómantíska kveðjustund.

Fyrir nokkrum árum missti ég áhuga á víndrykkju - og hef aldrei saknað þess. En það var án allrar dramatíkur eða rómantíkur. 

Bestu kveðjur yfir nýopnaða heiðina.

tolli.