Á Ítalíu minnist enginn á Framsókn - ekki hræða.

Eftir langa kosninganótt flaug ég til Ítalíu - reyndar með millilendingu og bið á Kastrúp. En það var svo sem ágætt því þá auðvitað fékk maður fréttir af niðurstöðum kosninganna - sem auðvitað komu mér ekkert á óvart. Framsókn kolféll - en hangir ennþá á Sjálfstæðisflokknum líkt og maurinn á fílnum í brandaranum góða eða West Ham í premíersjipp.

Íslenskir kjósendur hafa auðvitað kveðið upp dóminn - Íslendingar velja Sjálfstæðisflokkinn til áframhaldandi starfa - reyndar án Framsóknar - en við vitum auðvitað að í pólitík þá launar maður sínum fyrir vel unnið starf - í það minnsta trúi ég því að um það snúist viðræður formannanna - og að niðurstaðan verði sú að Framsókn stingi út úr fjárhúsunum - hugsi um búpeninginn og sái fræinu - og uppskeri svo í samræmi við það - í það minnsta gefi gróandanum séns í kjörtímabil eða svo. Það má eiginlega segja að upp hafi komið riða í flokknum - og flokkurinn skorinn. Í það minnsta á höfuðbólinu.

Ég vil nefnilega sjá Samfylkinguna koma í stjórn - en auðvitað eru þeir skíthræddir - nú einfaldlega af því að Sjálfstæðismenn eru sterkir og hræðslan við að smitast af Framsóknarriðunni er mikil. En ég get fullvissað þá um að ef stofninn er sterkur og laus við sýkingu þá er ekkert að óttast - Samfylkingin verður að sýna hvað í sér býr - að kraftur sé og áhugi við að starfa með Sjálfstæðismönnum í ríkisstjórn - ekki bara "vera með" - eða eins og Össur myndi kalla það "ekki lifa lífi laxalúsarinnar" - sjúga og nærast þegar vel gengur en láta sig hverfa þegar ytri aðstæður verða erfiðar.

En auðvitað ræð ég engu - ég er bara á Ítalíu að spjalla um velferð fiska í rannsóknum og eldi - velferð sem við Íslendingar þurfum að fara að taka þátt í að móta - því auðvitað er það ljóst að við lifum ekki á sauðkindinni einni saman - ó nei - þorskeldið er það sem koma skal og þar eru tækifærin og þar eru möguleikarnir og þar og þar og þar.....og það má ekki enda eins og laxeldið og loðdýrin.  er mikilvægt að við leggjum í púkkið - vöndum til verka og tökum þátt í samvinnu sem miðar að því að gera þorskeldi að arðbærri atvinnugrein - ekki síst þar sem slíkur iðnaður fer að mestu fram á landsbyggðinni. En það er einmitt það sem Sjávarútvegsráðherrarnir Árni og Einar hafa svo sannarlega gert - enda var það mér mikil ánægja að segja gamla skólabróður Árna Matt frá góðu gengi hans í kosningunum - Jimmy Turnball - dýralæknir frá Stirling starfar nefnilega með mér í verkefninu - og hann og Árni lærðu saman dýralækningar á sínum tíma - já svona er heimurinn lítill.

Og ekki skemmir maturinn á Ítalíu - ég sem ætlaði að koma köttaður heim.....bara búinn með antipasti...pasti....secundo......og hvað þetta heitir allt - ég verð að læra að tala ítölsku til að geta sagt takk fyrir mig og get ég fengið reikninginn!!

úfff.

Að setja upp skipstjórahúfu - taka fram pípu og boða Frjálslyndi. Er það nóg til að stýra stórri skútu?

Ég á vin. Ég á skemmtilegan vin sem gaman er að tala við. En nú bregður svo við að kall er kominn í ham - hann er kominn í Frjálslyndan ham og er með ólíkindum fyndinn. Ekki bara í orði - það er hann alltaf - en nú er kall farinn að líkjast Stjána Bláa án spínats - grennri til framhandleggjanna. Hann er nefnilega kominn í sjóarajakka með hvíta derhúfu með akkeri og pípustert í tranti. Jebb - kallinn er í brúnni og bölsótast yfir kvótaleysi - ósanngirni og bölvun Vestfjarða. Enda á hann trillu - sem reyndar er ekki á sjó - neibb hún stendur á bak við hús - bundin við snúrustaur. Það tekur nefnilega tíma að koma trillunni á sjó - og á meðan skal kvótakerfið kosið burtu - svo að trillan geti veitt - dregið afla á afskipta og losnað frá snúrustaurnum.

Já - kosningar draga fram ýmislegt - misskemmtilegt að vísu en allt er það áhugavert. Ég er búinn að gera upp hug minn - byggi mína skoðun á því sem ég þekki - á því sem stendur mér næst og því sem ég treysti. Í þeim efnum er ég ekki bara að hugsa um mig - nei - ég er að hugsa um það sem mig langar að leggja af mörkum - um það sem ég eyddi mörgum árum í að læra - þrátt fyrir að margir teldu á sínum tíma að ekki væri vænlegur kostur að fara í framhaldsnám í mínu fagi - nei ekki gera það - þú færð ekkert að gera - engin framtíð. En í dag hef ég nóg að gera - framtíðin spennandi og það sem skiptir mestu máli - ég fæ stuðning þeirra er stýra skútunni. Þar er nefnilega kapteinn sem hefur stutt uppbyggingu rannsóknaumhverfis og þorskeldis á Vestfjörðum af heilum hug - maður sem ég treysti fullkomlega til áframhaldandi verka - maður sem sýnt hefur í verki að honum er alvara.

Það er kallinn í brúnni - sá sem ég treysti - sá sem ég dæmi eftir þeim verkum sem ég þekki til - og sá sem ég kýs. Og kallinn heitir Einar K. Guðfinnsson. Af þeim sökum set ég X við D á morgun - það er klárt og ég vona að þú gerir það líka.

Það er mín skoðun.

Björgólfur Thor og Sturla ábyrgir fyrir lélegum árangri Eika.

Eiki steinlá í gærkveldi. Frændur okkar Finnar - sem auðvitað eru ekkert skyldir okkur - kjósa ekkert hálfkák - Eiki var einfaldlega ekki nægilega þungur. Norðmenn hugsuðu um sitt fólk - þó ekki nægilega vel - Danir um dragið og Svíar nenntu ekkert að horfa.

En auðvitað er ekkert hægt að kenna grönnum okkar um ófarirnar - nei ástæðan er mikið nær. Það eru auðvitað Björgólfur Thor og Sturla sem eyðilögðu möguleikana. Hvernig eigum við Íslendingar að geta komist áfram þegar hálft landið er ekki í GSM sambandi - ekki sendum við SMS'ið með bréfdúfum?!

Og Björgólfur - maðurinn á öll símafyrirtæki í austri - hann hefði hæglega getað ýtt á einn takka og þar með slökkt á kerfinu - og þá hefðum við auðvitað komist áfram. Ég segi: ÞETTA ER SKANDALL. Þessi svokallaða útrás er ekki að skila okkur neinu - í það minnsta sem máli skiptir.....

Eru Vestfirðingar sjálfum sér verstir - Gerum Vestfirði að sexý valkosti.

Það er ekki laust við að maður velti fyrir sér hvers vegna Vestfirðingar almennt skuli ekki berja sér á brjóst og tala um möguleika frekar en það sem farið er. Auðvitað skil ég ósköp vel alvarleika horfins kvóta og minnkandi atvinnu - en  hitt er þó alvarlegra þegar í boði er góð atvinna og það fyrir menntað fólk - að enginn utan Vestfjarða skuli sækja um. Nýjasta dæmið er auglýst staða Skólameistara MÍ - um þá stöðu sótti bara innanbúðarfólk. Ekki það að ég sé að segja að það hafi ekki verið hæft fólk - það er bara áhyggjuefni að enginn sýni því áhuga að flytja Vestur og takast á við mjög svo spennandi starf.

Nú er staðan sú að við hjá Matís erum að leita að fólki - höfum upp á að bjóða 3 spennandi og vel launaðar stöður - stöður sem hæfa fólki með ýmsa menntun - fólki sem vill takast á við ný verkefni og starfa í spennandi umhverfi. En því miður erum við í stökustu vandræðum með að finna það fólk - fólk sem af einhverju ástæðum virðist hræðast það að búa fyrir Vestan - þar sem náttúran er perla -  fólkið er gott og börnin njóta meira frelsis en þekkist í Reykjavík.

Já Vestfirðir hafa upp á margt að bjóða - sem því miður er að drukkna í bölmóði vestfirðinga sjálfra.

Ég segi því - tökum höndum saman um að gera Vestfirði að spennandi kosti - sýnum öllum að hér viljum við búa - og það af því að hér sé gott að vera - ekki af því að við þorum ekki annað.

Lifi Vestfirðir.

Þetta hef ég prufað - ótrúlegar græjur......

Í Japan er flest til - og ég gleymi aldrei rafstýrða klósettinu sem var svo flókið að maður var nánast kominn með allt í brækurnar áður en maður fattaði á hvaða takka átti að ýta -  og svo heyrðist "thank you for your visit - welcome back"......

Vara við eldhættu í salernisskálum

Helgi Magri - horfinn á bak við turnana tvo - þar sem afi ætlaði upp klettinn forðum.

Þegar ég var á Akureyri um daginn og sá óskapnaðinn í Baldurshaga og hvar hann Helgi gamli hírðist á hól - þá mundi ég eftir ævintýri sem hann afi minn lenti í á skódanum góða.

En fátt var afa mikilvægara en að hafa skódann í lagi - enda var hann ævinlega með skiptilykilinn á lofti til að "laga" eftir viðgerðamennina - herða ró hér og þar í vélinni - líma með heftiplástur yfir ryðgöt og mála svo ekkert "sæist".

Og ekki fór það fram hjá nokkrum manni með minnsta vott af heyrn þegar sá gamli fór út til "að setja í gang" eins og hann kallaði það - en þá var skódinn þaninn úti á bílaplaninu fyrir framan elliheimilið Hlíð á Akureyri svo að undirtók í nálægum hverfum - og blásvartur strókurinn stóð upp brekkuna fyrir ofan svo að útslepp frá nútíma málmbræðslum bliknar í samanburði.

Og það var eftir eina af Dalvíkurferðum okkar (sjá eldra blog) að afi uppgötvar þegar hann kemur brunandi í hlað á elliheimilinu að skódinn er bremsulaus - en sem betur fer þá náði sá gamli að hægja ferðina með því að taka stóran sveig upp í brekkuna ofan bílastæðisins - en það gerði hann iðulega til að "hitta" betur í stæðið sitt - þó svo að auðvitað væri það ekki hluti af akveginum - já stæðið hans því auðvitað var hann búinn að eigna sér stæði við innganginn.

Bíllinn var fluttur á verkstæði en þegar sá gamli frétti að ekki yrði gert við bílinn samdægurs heldur stæði til að gera við hann daginn eftir - þá sótti kall bílinn. Það kom ekki til greina að láta skódann standa aleinan við verkstæðið um nóttina - allskyns lýður gæti átt þar leið um og þar fyrir utan þekkti skódinn ekkert til þar - neibb, heim fór gamli á skódanum. Hringdi svo í pabba morguninn eftir til að láta draga sig á verkstæðið - en pabbi átti Ford Bronco og aftan í honum var dráttarkúla - sem auðvelt var að smeygja lykkju yfir til að draga. En pabbi vissi auðvitað ekkert hvert eðli bilunarinnar væri - hélt að um kúplingavandamál væri að ræða - en endurnýja þurfti reglulega kúplingu í bílnum því gamla var ílla við að vera alltaf að skipta um gír - slúðraði bara á kúplingunni enda "er hún til þess".

Og svo var haldið af stað - og ferðin gekk ljómandi - lítil umferð og að mestu sléttlendi. Svo er það þegar tekur að halla undan fæti í Þórunnarstrætinu - þar sem m.a. lögreglustöðin á Akureyri stendur - að pabba finnst nú vera léttast drátturinn - og ekki líður á löngu en ljósblár skódinn brunar fram úr Broncónum með gamlan kall með hatt í framsætinu og sem líktist afa ískyggilega mikið. Jú mikið rétt - gamli tók framúr enda á bremsulausum bílnum - og það sem kom í veg fyrir að hann kippti Bronconum þversum í götunni var að lykkjan húkkaðist upp af dráttarkróknum - hvílík mildi. En áfram þaut skódinn - fram hjá lögreglustöðinni og á móts við Baldurshaga - þar sem háhýsin standa núna.

Svo af einhverjum orsökum tekur sá gamli sveig yfir túnið í Baldurshaga og stefnir á móts við Helga Magra þar sem hann stendur alsaklaus á klettinum neðan lögreglustöðvarinnar - og viti menn gamli nær á klifra hálfa leið upp klettinn á skódanum en stoppar svo - skódinn standandi uppá endann líkt og hann teygði sig í átt til Helga - og undir stýri gamall maður með hatt - sem blés eins og físibelgur - og andvarpaði í sífellu.

Já það var óborganleg ljósmynd sem birtist á forsíðu Dags - En aldrei aftur - því nú er semsagt búið að byggja skrímsli þar sem afi ætlaði upp klettinn.

"Ófreskja íhaldsins" - Göran Persson kominn út úr skápnum.

Ég fékk mjög skemmtilega skrifaðan texta í morgun - texta sem var í eigu gamals manns á Ísafirði og er síðan á fyrri hluta 20. aldar. Ég ætla að deila honum með ykkur til að undirstrika hvað lítið hefur nú breyst í málflutningi vinstri manna. Höfundur textans er mér ókunnur enda skiptir það svo sem ekki neinu máli - pólitísk skoðun hans er ljós af lestri þessa skemmtilega texta

"Ég skal gefa þér gull og græna skóga, ef þú vilt lyfta mér í gullstólinn, segir íhaldið. Það hefur aldrei heyrst að sá flokkur hafi gert sér ómak útaf kosningaloforðum, það hefur aldrei heyrst, að hann hafi beytt sér fyrir bættum kjörum almennings. Það virðist vera vatn á hans myllu að viðhalda skipulagsleysi og glundroða, svo að einn geti troðið annan niður. Þar er þó ein regla ríkjandi og henni dyggilega fylgt, hú er að styrkja þann sterka, en gera þann veika veikari. Íslenzka alþýða hefu ýtt ófreskju íhaldsins örlítið til hliðar, en hefur ekki enn tekist að reka hana af höndum sér. Ófreskja þessi býður í ofvæni með loðna loppu afturhaldsins eftir tækifæri til þess að kyrkja réttinda og umbótamál alþýðunnar. Sósíalistar hafa verið og eru ofsóttir af auðvaldinu, það hefur verið ofin um þá og stefnu þeirra, lyga og blekkingarvefur. Margir sjá í gegnum þennan vef, en þó altof fáir enn sem komið er. Eina leiðin til að sigrast á þessum ofsóknum og hleypidómum, er að halda uppi fræðslustarfsemi um stefnu sósiallista. Við höfum enga þörf fyrir trúðleikara til þess að þyrla upp moldryki, svo að stefnumálin finnist ekki í myrkviðinu, þá látum við þeim einum eftir sem þörf hafa á slíkum loddaraleik".

Já - skemmtilegur texti.

Ég las ennfremur í morgun um að Göran Persson - fyrrum forsætisráðherra Svíþjóðar og Sósíaldemokrati - Samfylkingarmaður - hefur selt sig auðvaldinu - selt sig hæstbjóðanda en hann er búinn að ráða sig sem ráðgjafi og ætlar að græða vel - skítlykt af málinu segja félagar hans hjá Samfylkingunni - já þegar stigið er af sviðinu og tjaldið fellur - þá tekur raunveruleikinn við - það má öllum vera ljóst!

Bjórinn bjargar byggðum landsins - stoppistöðvar pólítíkusanna.

Afi minn og alnafni þótti aldrei sérstaklega góður bílstjóri - ók um á ljósbláum skóda með hatt á höfði. Mér datt í hug ferðirnar með afa og ömmu til Dalvíkur á sunnudögum þegar ég sá að Steingrímur J var að nefna bjórverksmiðjuna á Árskógsströnd sem dæmi um nýsköpun - sem hún er auðvitað er - og sem í dag er víst fastur viðkomustaður pólítíkusanna - enda bruggtækin falleg og lyktin góð - og ekki skemmir ískaldur Kaldi á erilsömum kosningaferðalögum.

Málið var að afi var ákaflega vanafastur maður - hann fór til að mynda alltaf til Dalvíkur - út á Hól við Dalvík - á hverjum sunnudegi - í það minnsta á sumrin - en þaðan var hann ættaður og honum bar heilög skylda til að heimsækja frændfólkið sitt sem þar bjó - drekka með þeim kaffi og skoða slægjuna. Og við amma fórum með. Sá gamli var pinnstífur undir stýri - og við amma máttum ekki segja orð - áttum að sitja grafkyrr og steinþegjandi til að trufla ekki gamla við aksturinn - og guð hjálpi okkur ef við gerðumst svo djörf að snerta á stjórntækjunum - svo sem að stilla miðstöðina - þá fékk maður gúmorren.

En það var einmitt eftir eina af þessum sunnudagsferðum sem amma gamla spurði son sinn hann pabba "segggðu mér Ágúst, er allveg sama hvar á veginum ekið er?" - ha, hváir pabbi?? "jú bílarnir skjótast fram úr okkur - ýmist hægra megin eða vinstra megin - og ég má ekki spyrja hann Þolleif minn" sagði þá sú gamla. En afi hafði nú bara þann háttinn á að aka sem næst miðju vegarins - aldrei í hærri gír en öðrum og blásvartur strókurinn stóð aftan úr skodanum þegar hann brunaði eftir þjóðveginum út Eyjafjörðinn - honum kom ekkert við hvernig aðrir óku - hann hugsaði bara um sig - með silfurlitað merki fest í grillið á bílnum og sem á stóð 25 ára öruggur akstur.

Og nú er það víst svo að pólítíkusarnir hundsa fyrirtækin á Akureyri og bruna sem leið liggur í bjórverksmiðjuna á Árskógsströndinni - og svo getur maður bara giskað á aksturslagið á bakaleiðinni.

Góð byrjun á slæmri martröð - sjö ára standpína.

Mér stóð ekki á sama þegar ég las frétt í einu af sænsku vefblöðunum http://www.expressen.se/halsa/halsoarkivet/1.668502 - en þar kemur fram að Carter nokkur er búinn að þjást af bölvuðum óþægindum síðastliðin sjö ár - honum reis hold og svo virðist sem það sé upprisið - hann nær'onum nefnilega ekki niður. Kaldir bakstrar og ísböð duga skammt - honum stendur á sama - harður á sínu. En auðvitað er þetta ekkert grín - og auðvitað stöndum við með karl greyinu - harkan sex - ekkert þýðir að gefast upp - þó hann langi að slá slöku við.

Jebb - steratröll, þetta er ábending til ykkar - hættið í pillunum ef þið ætlið ekki að "standa" í svona veseni.

 

Stærðin skiptir máli - svindl og svínarí segir rödd sannleika og réttlætis á sunnanverðum Vestfjörðum.

Mikið var fundað í síðustu viku á Ísafirði - saman voru komnir karlar og konur sem áttu það sammerkt að hafa áhuga á þorski. Þetta voru gestir frá ýmsum löndum  - Skotlandi - Hjaltlandseyjum - Noregi og Svíþjóð. Já og Akureyri.

Og auðvitað skartaði Vestfirsk náttúra sínu fegursta - norðan kaldi - kvöldsól og fuglalíf. Og niðurstöðurnar eru góðar og lofa góðu. En auðvitað eru þeir sem alltaf blanda kvótamálum inn í þetta - líkt og vísindanefndin sem gaf þessu verkefni háa einkun og ákvað að styrkja það um 1 milljón evrur hafi áhuga á kvótaumræðu á Íslandi - nei, vísindin eru langt yfir það þras hafin. Þorskurinn vex óháð því hvort kvótinn er eða ekki - bara ef hann fær kjöraðstæður - og það er einmitt það sem við erum að gera - skapa aðstæður sem fá fiskinn til að vaxa vel - nýta fóðrið vel og enda svo sem hágæða var á diskum neytenda. Ekkert meira um það að segja. En auðvitað finnst mér hundleiðinlegt að Vestfirðingar skuli nota tækifærið og ata þessar rannsóknir auri - segja að um svindl og þaðan að verra sé að ræða (http://nilli.blog.is/blog/nilli/). Mér persónulega er sama - ég birti mínar niðurstöður í ritrýndum tímaritum - sem eru ritrýnd af til þess hæfum einstaklingum - ekki bloggurum á Suðurfjörðum

Já - maður tekur pusið í hnakkann - hér eru engin tæknilega mistök - allt gengur eins og í sögu - enda gamlir og margreyndir menn sem sjá um kvíarnar fyrir okkur - Barði og Beggi - Eiríkur og Halli - þeir fara létt með þetta - ekkert klúður þar. En að öllum öðrum ólöstuðum þá var það svo sannarlega gott fyrir þetta verkefni að fá Barða Ingibjarts í lið með okkur - sá kann til verka! Enda voru gestirnir frá útlöndum mjög impóneraðir af handbragði Barða og uppsetningu ljósabúnaðarins í sjókvíunum. Já gott fólk skiptir máli - og stærðin skiptir máli - þrátt fyrir mótbárur sunnan frá Tálknafirði. Stærðin skiptir máli