Kúlaður steinbítur.

Ég ákvað að skíra bloggið mitt kúlaðan steinbít. Ástæðan var sú að ég hafði aldrei heyrt á þessa verkun steinbíts minnst fyrr en ég kynnist miklum öndvegismanni hér fyrir vestan.

Og í gær var hann borinn til grafar hann Kjartan Sigmundsson. Við kynntumst niður á bryggju þar sem hann stóð við löndunarkranann og aðstoðaði son sinn við löndun. Og þar áttum við oft eftir að hittast og spjalla saman um daginn og veginn. Og frá mörgu hafði hann að segja hann Kjartan - enda upplifað meira á sinni löngu æfi en flestir okkar hinna munum líklegast nokkurn tímann gera.

Ég hafði óskaplega gaman af að spjalla við Kjartan og hlakka mikið til þegar æviminningarnar verða komnar á prent en mér er tjáð að verið sé að klára þau skrif. Hann ku þó hafa ætlað sér að bíða með brottförina þangað til bókin væri komin út - en eins og hann sagði mér þá hafði hann um árabil verið að punkta hjá sér minningarbrot. Og það er vel. Okkur er nefnilega mikilvægt að fært sé í letur frásagnir slíkra manna. Sem byggt hafa landið og lagt grunninn að því sem við ungafólkið í dag tökum sem gefnum hlut.

Það var svo einn góðviðrisdag að ég skrapp með honum í hjallann við Hnífsdalsveginn og fylgdist með honum hengja upp kúlaðan steinbít - sem nafninu á blogginu sló þessu niður í huga. Þetta var nafnið. 

Kúlaður steinbítur er nefnilega eins Vestfirskt og hægt er. Alveg eins og Kjartan heitinn. Ég er þakklátur fyrir að hafa fengið að smakka hjá honum svartfuglsegg og fyrir stundirnar á bryggjunni.

Athugasemdir

[Guðrún Jónsdóttir, 29.6.2009 kl. 10:00]

Góð orð hjá þér um góðan mann. Hann Kjartan vinur minn var svo sannarlega Vestfirskur í húð og hár. Þessi skemmtilegi maður sem lent hefur í svo mörgum háska að hann orðaði það þannig að hann ætti fleiri líf en kötturinn. Hlakka til þegar minningarbrotin hjá honum koma út því Kjartan bjó yfir skemmtilegri frásagnargáfu um staðhætti, menn og málefni liðinna tíma.